EMEKLİ ÖĞRETMENİN YOL ÇİLESİ

Torul ilçesinin Budak köyü ile merkez Namık Kemal İlkokulu’nda 28 yıl öğretmenlik yaptıktan sonra 1984 yılında emekli olan ve Köprübaşı Mahallesi’ndeki evinde kızı ile birlikte yaşamını sürdüren Fevzi Baydar’ın, bölünmüş yol çalışması nedeniyle evi istimlak edildi.

Mahalleye, istimlak edilen evinden yaklaşık 200 metre uzaklıktaki kendisine ait bir arsaya yeni bir ev yaptırarak yaşamını sürdürmeye çalışan Baydar’ın, bölünmüş yol yapım sırasında yüklenici firma tarafından yapılan betonarme duvar nedeniyle yolla bağlantısı kesildi.

Baydar, evine yol yapılması için Gümüşhane Valiliğine, Torul Kaymakamlığına, Torul Belediye Başkanlığına ve Karayollarına başvuruda bulunduğunu belirterek, “Ancak ne yazık ki, bu ülkeye 28 yıl öğretmenlik yapan ve yürüme engelli olan bir öğretmenin başvurularına hiçbir makam cevap vermedi. Yeni evimi yapım sırasında yolum varken şimdi evimin yolu yok” diyerek dert yandı.

“İki bacağım donuk, dengeyi sağlayamıyorum” ifadesini kullanan Fevzi Baydar, “Evimin alt kısmından geçen karayoluna kadar araçla geliyorum, ama evime kadar akrabalarım tarafından sırtta getirilip götürülüyorum. Beraber kaldığım kızım da hem depresyon hastası hem de kemoterapi görüyor. Acilen ambülans ya da araca ihtiyacımız olsa sırtta götürülmek zorundayız” dedi.

Aldattılar bizi

Hem Karayolları hem de yüklenici firmanın “evinizin yolunu yapacağız” diyerek söz verdiklerini kaydeden Baydar, “Ama ne yazık ki aldattılar bizi. İşlerini aşırdıktan sonra beni unuttular. Yeni evimi yaparken ben belediyeden ruhsat alarak ev yaptım. Bana çok değil 200-250 metrelik bir yol lazım. Hatta yeni yol yapılırken, ‘benim evim istimlakin dışında kalıyor, istimlak etmeyin, yıkmayalım’ dedimse de söz geçiremedim. ‘Yeni yapacağın eve yol yaparız’, sözü verdiler. Evimi yaparken yolum vardı, yapmışlardı. Ancak ne zaman ki evimi bitirdim, yaptıkları betonarme duvarla evimin yolunu kapattılar. İşi bitirdikten sonra bana dirsek gösterdiler” diye konuştu.

Her an acı bir durum olabilir

Fevzi Baydar’ın oğlu Ümit Baydar ise “Annemi 4 yıl önce kaybettik. Babam yürüme engelli. Ağır psikolojik rahatsızlıkları olan bir kız kardeşim var. Babamın ve kız kardeşimin her an sıkıntılı durumları var. Her an acı bir durum olabilir. Bir takım sıkıntıları olabilir. Bu evde iki engelli insan yaşıyor. Bu eve yol olmaması ise çok vahim bir durum. Ben de bir öğretmenim. Tatil yapamıyorum. Elbette ki babamla, kız kardeşimle ilgileneceğim” dedi.

Yol yok, iz yok

Evlatlık görevini yerine getirmek zorunda olduğunu vurgulayan Ümit Baydar, daha sonra şunları söyledi: “Ama yol yok, iz yok. Herhangi bir acil durumda araba kapıya çıkmıyor. Bu insanların tedaviye götürülüp getirilmesi için yola ihtiyaç var. Babamı sırtıma alıyorum, aşağıdaki yola indiriyorum. Dönüşte, arabayı aşağıda bırakıyor, babamı eve kadar sırtımda taşıyorum. Götürüp, getiriyorum. Dikenlerin içinden babamı sırtımda götürüp getiriyorum. Benim ayağım takılıp düşsek ta tünelin yakınına kadar yuvarlanacağız. Yazık değil mi bize, bizim can güvenliğimizi kim sağlayacak? Bu nasık bir rezilliktir? 3-4 senedir aynı sıkıntıyı yaşıyoruz.”

Çözüm bulunsun

Babasının ağır psikolojik rahatsızlığı bulunan kız kardeşi ile yaşadığını kaydeden Ümit Baydar, “Kız kardeşim ağır psikolojik rahatsızlığı olmasına rağmen babamdan ayrı yaşamıyor. Yaşadığımız bu soruna valilikse valilik, karayolları ise karayolları, belediye ise belediye bir an önce çözüm bulmalıdır. Biz vatandaşız. Vatandaşın sorunlarını yetkililer çözmek zorundadır. Lütfen. Lütfen, yeter artık. Çaresizlikle başbaşayız. Yolsuz kaldık. Konu komşu da evimize gidip gelemiyor. Yürüme gelenler ise yolu bilenler geliyor.”

Her zaman sırtımda taşıyamıyorum

Ümit Baydar, daha sonra şunları söyledi: “Ben her zaman gerek babamı gerekse kız kardeşimi sırtımda taşıyamıyorum. Bu çağda, bu devirde bu olacak iş mi? Lazım değil hiç olmazsa yürüme enlilerin kullandığı engelli araç yolu yapılsın. Ben onları engelli araçla arabamın yanına kadar götürüp getiririm. Yetkililerden rica ediyoruz, hiç olmazsa bir sakat arabası yolu yaptırsınlar. Babam bir emekli öğretmen, bu devlete 28 yıl öğretmenlik yaptı. Bırakın emekli öğretmen olmasını, sıradan bir vatandaş için yol gereklidir, elzemdir. Bunca yıl ülkesine hizmet etmiş bir öğretmenin yolunun yapılmamasını çok acı bir durum olarak değerlendiriyorum.”

İbrahim Özdemir-Figen Tok