GÜMÜŞHANE ENDEMİK BİTKİ ZENGİNİ

GÜMÜŞHANE ENDEMİK BİTKİ ZENGİNİ

Gümüşhane Üniversitesi Meslek Yüksekokulu Ormancılık Bölümü Dr. Öğretim Üyesi Mehmet Öz, Gümüşhane’nin endemik bitki zengini olduğunu söyledi.

Gümüşhane Üniversitesi Meslek Yüksekokulu Ormancılık Bölümü Dr. Öğretim Üyesi Mehmet Öz, Orman Genel Müdürlüğü güncel verilerine göre, ülkemizin orman varlığının 22 milyon 740 bin 297 hektar ile ülke yüzölçümünün yaklaşık yüzde 29,2’sini kapladığını belirterek, Gümüşhane ilinde 239 bin 577 hektar orman alanı bulunmakta olduğunu ifade etti.  

Ormanlardan elde edilen asli ürünün odun hammaddesi olduğunu kaydeden Öz, “ Odun dışında orman içi ve açıklıklarda yetişen ağaç, ağaççık, odunsu ve otsu bitki türleri ve bunların yaprak, çiçek, tohum, gövde ve köklerinden elde edilen çeşitli ürünler, balzami ürünler, hayvansal ürünler ile ormanın hizmet ve fonksiyonları odun dışı orman ürünleri (ODOÜ), olarak adlandırılmaktadır. Odun dışı orman ürünleri içerisinde yer alan bitkisel ürünler son yıllarda ev ekonomisine, besin korumaya, bazı ulusal ekonomilere ve çevre değerlerine yani biyolojik çeşitliliği koruma gibi değişik alanlara katkı sağlamaktadır” dedi.

Ülkemizde doğal olarak yetişen yaklaşık 12 bin bitki türü olduğunu dile getiren Öz, daha sonra şunları kaydetti: “Bunlardan 3 bin 649 tanesi endemiktir. Gümüşhane’de ise 980 adet bitki türü bulunmakta ve bunların 196 tanesi endemik bitki olmaktadır. Ormancılık, Gıda Mühendisliği ve Kimya Bölümleriyle disiplinler arası çalışmalar yapılarak, çeşitli Bilimsel araştırma projeleri, Yüksek lisans proje ve tezleri ile Gümüşhane florasında yer alan odun dışı orman ürünleri ve tıbbi bitkileri araştırmaya çalışmaktayız. Bu araştırmalar kapsamında ilimiz florasında yer alan Kuşburnu, Alıç, Çuha çiçeği, Sarı Meyveli Çitlenbik, Frenk Üzümü, Ahlat, Güzelavratotu, Güz Çiğdemi bitkilerinin çiçek, yaprak ve meyvelerinin çeşitli ektraksiyon ve destilasyon yöntemleri ile bitki kısımlarının kimyasal bileşimleri, antioksidan ve antimikrobiyal aktiviteleri belirlenmeye çalışılmaktadır.”

İbrahim Özdemir