BU KARDEŞLERE GÜMÜŞHANE HAYRAN

Doğuştan gözleri görmeyen Kadriye Baydar (71) ile ilkokul yıllarında geçirdiği rahatsızlık sonucu görme yeteneğini kaybeden kardeşi Canfer Baydar (66), yaz aylarını ilçeye bağlı Harmancık köyünde, kış aylarını ise ilçe merkezindeki evlerinde kendi işlerini yaparak geçiriyor.

Yaklaşık 20 yıl önce görme engelli olan babalarını, 13 yıl önce de kendilerine bakan annelerini kaybettikten sonra yalnız kalan Baydar kardeşler, yaz mevsiminde ilçenin Köprübaşı Mahallesi'ndeki evlerinden hayvanlarını da yanlarına alarak, araçla Harmancık köyündeki evlerine göç ediyor. Burada sağlıklı insanlar gibi her işlerini kendileri gören görme engelli kardeşler, tarlalarında fasulye, patates, marul gibi sebzeler yetiştiriyor, besledikleri ineklerin bakımlarını yapıyor.

Ev işlerini abla Kadriye Baydar, bahçe ve inek bakımı işlerini Canfer Baydar, yapıyor. Zaman zaman kaymakamlıktan sosyal ve ekonomik, komşuları ve akrabalarından da iş gücü yönünden destek alsalar da Baydar kardeşler, hemen hemen her işlerini kendileri görüyor, hayatın her türlü zorluğuna birlikte göğüs geriyorlar.

''KALP GÖZÜYLE GÖRÜYORUZ''

Kadriye Baydar, içinde bulundukları duruma alıştıklarını belirterek, ''Ev işlerini ben yapıyorum, yemek hazırlıyorum. Canfer de tarlada çalışıyor, ineğimizi ve buzağımızı meralık ve ormanlık alanda otlamaya çıkarıyor'' dedi.

Kardeşiyle yardımlaşarak yaşamaya çalıştıklarını ifade eden Baydar, şöyle dedi:

''Komşularımız da zaman zaman bize yardım ediyor. Köyde en büyük korkum Canfer'in hayvanları beklemeye gittiğinde, ormanlık alanda bir çukura düşmesi ya da bir yaban hayvanının saldırısına uğraması. Bu nedenle eve dönüşünü sabırsızlıkla bekliyorum.''

Baydar, uzun yıllardır gözlerinin görmemesi nedeniyle bulundukları bölgeyi, çalıştıkları alanları adeta zihinlerine kazıdıklarını bu nedenle bir yere giderken ya da evde, tarlada çalışırken sorun yaşamadıklarını dile getirerek, şunları kaydetti:

''Ben ve kardeşim kalp gözüyle görüyor, çevremizdeki insanları seslerinden tanıyoruz. Bulunduğumuz bölgeyi, çalıştığımız alanları zihnimize kazıdığımız için rahatlıkla işimizi yapıp, hayatımızı sürdürüyoruz. Bu nedenle yardıma fazla ihtiyaç duymuyoruz. Mutfak tüpü ve ocak kullanmıyoruz. Yemeklerimizi soba üzerinde pişiriyorum. Canfer, odunları getiriyor, ben de sobayı yakıyorum, zaman zaman çay ile bir öğün yemeği geçiştiriyoruz, zaman zaman da alışkın olduğum yemekleri yapıyorum. Yemek yapmak, temizlik yapmak bir alışkanlık gibi sürüp gidiyor. Evin dışında işimiz olduğu zaman elimize aldığımız bir sopa ile sağı solu kontrol ederek yürüyoruz. Bu şekilde tarla işlerini de yürütüyoruz.''

''KÖYDE BOŞ DURULMAZ, ÇALIŞMAK LAZIM''

Canfer Baydar a kardeşiyle birlikte ev, bağ bahçe işlerini yaptığını belirterek, şöyle konuştu:

''Artık eskisi gibi çalışamıyorum. Yaşım ilerlediği için çalışırken sık sık dinlenmek zorunda kalıyorum. Ama köyde de boş durulmaz, her zaman çalışmak lazım. Köyde mutluyuz. Biz köy yaşamına alışkınız. Yaz aylarında buraya gelmeden duramıyoruz. Bu yazı da köyümüzde geçiriyoruz. Her şeye rağmen ablamla mutluyuz. Yaşlılık maaşımızdan başka bir gelirimiz olmadığı için sıkıntı çekiyoruz. Kaymakamlık ara sıra yardım yapıyor, fakat yardımlar yeterli olmuyor. Yeğenimiz evimizin kapısına kadar yiyeceklerimizi getiriyor. Onun çok desteğini görüyoruz.''