ANKARA’DAKİ TERÖR SALDIRISI

Çubukçu, açıklamasında Ankara’da, cumhuriyet tarihinin en büyük can kırımı yaşandığını belirterek, “Başkentin göbeğinde, Ankara Emniyet Müdürlüğü’nün burnunun dibinde patlatılan bombalarla Başbakanlık açıklamasına göre 97, Türk Tabipler Birliği kayıtlarına göre 128 insanımız can verdi. Yüzlerce kardeşimiz yaralı. Kandan beslenenler, halkın barış ve demokrasi istemine bombayla, silahla karşılık verdiler.Barış ve emek dostları, o gün yurdun her yerinden otobüslerle gelerek doldurmuştu buluşma noktasını. İnsanların yüzü gülüyordu. Herkesin elinde “Barış” istemli pankartlar, renk renk “Haziran” bayrakları vardı. Ankara Tren Garı’nın önünde, gençler halka oluşturmuş, türkü söyleyip halay çekiyorlardı.10 Ekim’deki kanlı saldırıyı hangi taşeron örgüt üstlenirse üstlensin, sorumlusu siyasal iktidardır. Aylardır bilinçli olarak sürdürülen gerilim, ayrıştırma ve herkese düşmanlık kampanyası, bu toplu öldürme ortamını hazırlamıştır. Diyarbakır ve Suruç bombalarını hangi el patlatmışsa, Ankara’nın göbeğinde on binlerin üzerine bomba atanlar da onlardır. Hesabı er geç hukuk yolu ile sorulmalıdır” dedi.

Türkiye’nin ekmek gibi, sy gibi barışa ihtiyacı olduğınu ifade eden Çubukçu, şunları kaydetti:

“Barış nasıl sağlanır? Bir kere toplumsal empatinin ve hoşgörünün siyasetin tepesinden, lütfedilmiş bir yardım paketi gibi gelmeyeceğinin anlaşılmış olması gerekiyor. Bu konuda, aydınlara, gazetecilere herkese her zamankinden fazla rol düşüyor. Bölgede hâlâ süren zulmün kabul edilmesi ve yaşananlara “Ama…” şerhi düşmeden yaklaşıldığında barış kazanacak. Elbette madalyonun öteki tarafı da var. Atatürk’ün izlediği dış politikanın terk edilerek ülkemizi Araplaştırma politikaları bunun en büyük nedenidir. Batı medeniyetinden kopmanın başlaması ve alışık olmadığımız canlı bomba kültürünü içimize sokanlar utanır mı bilemiyorum.”

“Önce kayıplarımızın acısına gömülelim. Canlarımızın acısıyla yanıyor canlarımız. Bedenlerimizin, ruhlarımızın, akıllarımızın ve hayallerimizin bir parçası, kopup gitti bizden. Buna engel olmalı, onları bırakmamalıyız. Hatıralarını değil, bütün varlıklarını kendi içimize almalı, içimizde tutmalı, korumalıyız. Bırakmamalıyız hiç birini. Onlar artık daha da çok biziz. Kayıplarımızın ruhlarımızla bütünleşebilmesine olanak tanıyalım. Sadece öfke, onları unutmaya neden olabilir; öfkeye kapılmak yerine onların yüzlerine, sözlerine, gülüşlerine yoğunlaşalım. Çünkü onlar bizdik.”

“Herkes yaşananlardan ders çıkarır mı bilemiyoruz. Ama görünen bazı emareler içimizi acıtıyor. Sanki boş ver onlar zaten bizden değildi mantığı hiç bir zaman bu toplumda yer bulmamalıdır. Bu ülkede yaşayan hiç kimsenin “Dünyamızı mı ayıralım” mantığı ile hareket etme lüksü yoktur. Her şeye rağmen kardeşçe ve birlik içerisinde yaşamaya başarmalıyız. Bunu da ancak ayrımcılığın ötekileştirmenin olmadığı CHP iktidarında görebiliriz. Ölenlerin tümüne rahmetler diliyoruz.”